“Xavier, kom je je limonade halen?”, riep ik door de open keukendeur. Het was prachtig weer en ik had daarom de keukendeur open gelaten waardoor ik gelijk een oogje in het zeil kon houden op mijn kleinzoon die in de tuin op zijn driewieler aan het fietsen was.
“Xavier, hoor je me?”
“Xavier?”
Waar zit die knul, dacht ik en met het glas limonade in de hand liep ik naar buiten. Daar zag ik al snel dat de poort open stond en ik werd onmiddellijk erg ongerust: Hij zal toch niet de straat op gefietst zijn? Snel scande ik de tuin, leeg, en rende de straat op. Zowel links als rechts zag ik niemand, maar toen ik naar voren keek en de vijver zag bekroop me een vreselijk voorgevoel.
Angstig begon ik te rennen.
Al lopend haalde ik mijn GSM uit mijn broekzak en toen ik bij de waterkant was aangekomen zag ik tot mijn afgrijzen de fiets van Xavier half uit het water steken. O, kut, nee. Hoe lang is hij al weg? Ik werd helemaal koud en de meest ondenkbare gedachtes vulden mijn hoofd. Terwijl ik 112 indrukte sprong ik in het water.
“112 alarmcentrale, zoekt u politie, brandweer of een ambulance?”
“Dat weet ik niet, mijn kleinzoon is in het water gevallen en ik kan hem niet vinden!”
“Moment, ik verbind u door.”
Met de telefoon aan mijn oor trok ik de fiets uit de vijver en tastte rond in het water maar ik voelde niets. Ik moet Yvonne bellen, dacht ik.
“Alarmcentrale brandweer, wat is het adres?” hoorde ik in mijn oor.
“Tulpstraat 42, kom snel, ik kan hem niet vinden.”
“Blijft u aan de lijn, we komen er direct aan.”
“Dat kan niet, ik moet mijn dochter bellen.” Ik hing op om het nummer van Yvonne te kiezen. De telefoon ging direct naar de voicemail. Veel te hard sprak ik: “Yvonne, kom onmiddellijk naar me toe, ik kan Xavier niet vinden.” Ik gooide de telefoon op de kant en ging verder met zoeken.
Even later hoorde ik sirenes de straat inrijden en zag ik twee brandweerwagens en een politieauto stoppen. De sirenes verstomden en de hulpverleners sprongen uit de wagens.
Op dat moment hoorde ik: “Hee oop, waarom sta je in het water?” Ik draaide me snel om en zag Xavier staan met een voetbal onder zijn arm terwijl hij een beetje beduusd naar al die mannen keek.